سیستم اعلام حریق

سیستم اعلام حریق یک مجموعه ی کامل از تجهیزات اعلام حریق مانند: دتکتور دود، حرارت، شعله و گاز است که برای تشخیص علائم حریق و هشدار از طریق آژیرها و فلاشرها استفاده می شود.

طراحی و اجرا و استفاده درست از این سیستم، میتواند بسیار کاربردی و مفید باشد و جلوی بسیاری از خطرات جانی و مالی را بگیرد. اما شاید برای شما جالب باشد که این  سیستم ها اهمیت بالایی دارند.  در پروژه های مختلف صنعتی و ساختمانی متاسفانه بیش از 90درصد پروژه های سیستم های اعلان حریقی که در کشور کار می شوند، نهایت پس از چند ماه خاموش و بلا استفاده می شوند.

علاوه بر این امروزه از این سیستم ها به طور گسترده در ساختمان ها و اماکن مسکونی و صنعتی استفاده می شود تا خسارت های ناشی از حریق را به حداقل برسانند و همچنین برای اطلاع دادن به ساکنین ساختمان در مواقع بروز حریق از این سیستم ها استفاده می شود. تا حدالامکان از تلفات جانی جلوگیری شود.

آتش‌سوزی یکی از خطرناک‌ترین رویدادهای ممکن است. البته که آتش‌سوزی امری مخرب است و دود ناشی از آتش سوزی فضا را سمی و خطرناک می‌کند. تشخیص سریع و کنترل آتش‌ سوزی می‌تواند سالانه جان چندین هزار نفر، هزاران مصدوم و میلیاردها تومان خسارت در ساختمان‌ها را نجات دهد. در قدیم که این سیستم اختراع نشده بود از راه های مختلفی مثل به صدا دراوردن زنگ کلیسا به دیگران خبر میدادند و درخواست کمک میکردند. اما امروزه با سیستم های اعلام حریق این روند سریع تر شده و از تلفات جانی و مالی جلوگیری میشود.

 این سیستم از چند بخش تشکیل شده است؟

تجهیزات ورودی

مانند: انواع دتکتورهای دود، حرارت، گاز، شعله، شستی اعلام حریق و… مرکز کنترل اعلام حریق وظیفه ی کنترل ورودی ها و خروجی ها را بر عهده دارد.
منبع تغذیه
وظیفه ی تامین انرژی الکتریکی سیستم را در طول دوره فعالیتش بر عهده دارد.
انواع تجهیزات هشداردهنده
نظیر: آژیر اعلام حریق، فلاشر و…
و تجهیزات جانبی دیگری که نظیر: انواع ماژول های ورودی و ماژول های خروجی که برای ارتباط سیستم اعلان حریق با سایر سیستم ها و تجهیزات به کار می روند.

انواع سیستم‌های اعلام حریق

این سیستم‌ها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:

– دستی
– اتوماتیک
در سیستم‌های قدیمی زمانی که متوجه آتش سوزی میشدند، شخصی باید دکمه مربوط به سیستم اعلام حریق را فشار میداد تا با ایجاد صدای آژیر به افراد هشدار دهند.
ضعف این روش: این است که تا زمانی که فردی در محل حضور نداشته باشد، اعلام حریق انجام نمی‌شود. ضمن اینکه بعد از شنیدن صدای آژیر، ساکنین مجبور به تخلیه ساختمان می‌شوند بدون اینکه بدانند دقیقاً کدام بخش از ساختمان در حال آتش‌سوزی است.
در سیستم اعلام حریق اتوماتیک اینگونه نیست؛ زیرا دارای یک سیستم سیگنال از راه دور می‌باشد. در این سیستم اعلان حریق آژیرها به صورت خودکار به صدا درمی‌آیند و از طریق ایستگاه مرکزی به آتش‌نشانی گزارش می‌دهد. در سیستم اعلام حریق اتوماتیک، زون‌ ها کار کنترل و اطلاع از محل دقیق آتش‌سوزی را به طوردقیق نشان می‌دهند.

سیستم اعلام حریق باید حداقل دارای این قابلیت‌ها باشد

اعلام وضعیت حریق:

احتمال دارد آتش در هر منطقه‌ای اتفاق افتاده باشد. دستگاه کنترل مرکزی باید موقعیت دقیق حریق را مشخص کند و طبق برنامه ی از قبل تعریف شده، صدای آژیر یا چشمک ‌زن‌ها را فعال کند. بعضی از انواع پیشرفته ی این دستگاه ها به صورت خودکار با آتش‌نشانی تماس می‌گیرند و یا سیستم اطفاء حریق را روشن می‌کنند.

کار کردن به هنگام قطع برق شهر:

به کار بردن باتری مناسب در داخل دستگاه کنترل مرکزی، اهمیت فراوانی دارد. یک سیستم اعلان حریق باید در صورت قطع بودن برق شهر باز هم کارایی لازم در موقعیت های خطرناک را داشته باشد.

اعلام وجود نقص:

یک سیستم اعلان حریق باید بتواند وجود نقص در هر یک از قسمت‌های سیستم را تشخیص دهد. در این دستگاه معمولا یک چراغ سبزال ای دی قرار دارد که نشان‌دهنده ی سلامت دستگاه و آماده برای کاراست.

قطع صدای آژیرها:

داخل دستگاه دکمه‌ای وجود دارد که برای قطع صدای آژیر است. بنا به هر دلیلی اگر صدای آژیر در سیستم به صدا در بیاید؛ دکمه‌ای در دستگاه به منظور قطع صدای آژیر قرار می‌دهند.

یکی از سوالات متداول این است که اعلان حریق درست است یا اعلام حریق؟

اعلان: در لغت به معنای آشکار کردن و ظاهر کردن

اعلام: در لغت به معنای آگاه کردن یا هشدار دادن

برای تجهیزاتی مانند آژیر و فلاشرها می توان از اصطلاح اعلام حریق استفاده نمود. (نظیر آژیر و فلاشر اعلام حریق و… )

برای تجهیزات دیگری هم مانند آشکارسازها، مرکز کنترل بهتر است از اصطلاح اعلان حریق استفاده نمود. (نظیر آشکارساز دود اعلان حریق، شستی اعلان حریق، کنترل پنل اعلان حریق و…)